Xəbərdar oldu halından, qəmindən güllər ağlaşdı. Boyandı qanə bir anda bütün bülbüllər ağlaşdı. O qədri qan axıb getdi, bu qəmdən sellər ağlaşdı. Deyib ağı, ötüb dil-dil o dəmdə ellər ağlaşdı. Həvani sardı buyi-qəm, inan ki, yellər ağlaşdı. Kor olmuş gözləri görcək, günahsız millər ağlaşdı. Uzun sürdü bu dərdü qəm, fəsillər, illər ağlaşdı. Niyə döndün, könül sən tək güli-tərdən uzaqlaşdı? Hamı sevdi, yarın tapdı, elə dünyadə birləşdi. Biz özmüz imtina etdik bu bəxtdən, yadə birləşdi. Bütün çaylar axıb gəldi axır dəryadə birləşdi. Mürəkkəblər olub tarac, hamısı sadə birləşdi. Sevənlər tapmağa imkan olub amadə, birləşdi. Bölünmüş xəlqü millətlər elə azadə birləşdi. Bu ülfətdən də əhli-şər gəlib fəryadə, birləşdi. Nəhayət, adəm əhli qandı, kafərdən uzaqlaşdı.