İnsanlarda heç nəyə, heç kimə inam qalmayıb. Qətiyyən, əsla, heç bir cınnaca da, bir cıqqılı da. Hamısı yalançıdı, hammmmmısı... Dağı, daşı, çölü, quşu, Raysı, Buşu, Duş Santuşu...  Quşa sonradan gələcəyik. Əvvəlcə heyvanatdan başlayaq. Bir siçanım var. Mətbəxdə, əslində inkoqnito rejimində yaşamağa üstünlük verir. İşini elə planlayıb ki, fisq (yuvadan çıxma) aksiyası vaxtaşırı evə gələn pişiklərlə fərqli vaxta düşür. Qəlyanaltısını sübh azanından bir qədər əvvəl edir, sonra harda veyillənidiyini bilmirəm, bir də gecə günortasına çıxanda görürəm ki, yulaflı peçenyenin birinin böyrünü yontalayıb. Arada iş başında yaxalayanda özünü o yerə qoymur, tavan və divarın suvağı uçub tökülmüş yerlərini qəmgin şəkildə süzüb məzəmmətlə mənə baxır və başını bulayır. Guya evin təmirsiz olmasından narahatdır, canı yanır. Əslində soyuducunun üstündəki peçenyeyə dadanıb...  Ay səni, yalançı səni... Yaşadığımız bina cındırından cin hürkən bir “Xruşşovka”dır. Çox yaxşı yerdə lövbər atıb. Amma ətrafda tikilmiş modern çoxmərtəbəli binaların arasında özünü qabağında hipermarket tikilmiş “budka” kimi hiss edir. Bina o qədər köhnədir ki, hamı sökülməsini istəyir. O qədər keyfiyyətsizdir ki, yuxarıda yeriyən qonşunun cinsini, yaşını, çəkisini, yastıdabanlılıq olub-olmamasını, bürcünü, xolerik və ya melanxolik olduğunu müəyyən etmək olur. İbn Sina burda yaşasaydı, hələ diaqnoz da qoyardı. Şaqraq gülüşlər, hətta həzin nalələr bütün qonşular tərəfindən eşidilir. Bir dəfə sabiq mədəniyyət nazirinin “Ziyalılarımızın EHTİRAS səsləri eşidilməkdədir” sözlərini eşidəndə elə qəhqəhə çəkmişdim ki, qonşunun uşağı səksənib ağlamağa başlamışdı. Həri. Bir dəfə də otağın tavanından su axmağa başlamışdı. Gətirib qab-qacaq qoydum, sonra çıxıb üst qonşunun qapısını döyüb məzəmmətlə baxdım. Üst qonşu nəzakətlə tavanını göstərdi. Onlara da yuxarıdakı qonşudan  su axırmış. Sonra həmin qonşu dördüncü mərtəbəyə çıxıb üst qonşusunun qapısını nəzakətlə döyüb məzəmmətlə baxdı. Orda da su damırdı. O qonşu da 5-ci mərtəbəyə çıxıb eyni baxışla baxmaq istədi. Amma heyhat! Həmin qonşu evdə yox imiş... Dəfələrlə xəbər yayılıb ki, binamızı sökəcəklər. Heç kəs inanmır, mən inanır və sevinirəm. Amma evi sökmürlər ki, sökmürlər. Barı o siçanın məzəmmətli baxışlarından qurtulardım. Axırda qonşuluqdakı müdrik kişidən soruşdum. Tanımamış olmazsınız, hardasa 70 yaşında olar. Yoldan keçən hər kəsə əl qaldırıb salam verir və "A bay-bay..." deyə optimistcəsinə nərə çəkir.  Sonra gedib girir “Bravo” marketə, şairanə bir poza alıb sifətinə xoş xəbər alıbmış kimi bir təbəssüm verib ucadan: “Bravo gözəllərinə eşq olsun!” hayqırır. Kassir qızların təbəssümünün müşayiəti ilə bir-iki bənd şeir deyib çıxır. Sarışın qəşəng kassir qız var ha, onun gülümsər yanağında  Babil quyusuna bənzəyən çökək yarananda mən də çıxıram. Bir gün kişinin qabağını kəsib dedim: “Ay qonşu, sən oxumuş adamsan, o qədər şeir bilirsən, bizim binanı bu il sökəcəklərmi? Əvvəlcə “nırç” eləyib sonra qayıtdı: “Şağsan (uşaqsan), binanı tam remont eləməmiş sökərlər?”. 3 il əvvəl binanı xaricdən və daxildən tam təmir elədilər, seyf qapılar qoydular, sonra telefon xətlərini dəyişib fiberoptik kabel qoydular. Amma binanı sökmədilər. O gün yenə rastlaşdıq, yenə soruşdum, yenə “nırç” eləyib dedi. "Hələ su sayğacları mənzildən bayıra çıxarılmayıb, elektrik xətləri yenilənməyib. Demək, bina sökülməyəcək..."  Demə, şoğəriblər məni aldadırmış. Bir bankir var, tanımamış olmazsınız. Başının qulaq ətrafı və ənsə nayihəsindəki intensiv bitişli tüklərin bir hissəsini uzadıb başının ortasındakı daz hissəni örtür. Neçə il əvvəl bir dəfə TV-də dedi ki, Azərbaycanda devalvasiya olmayacaq. Təbii ki, inandım. Harda görünüb ki, kimsə TV-də xalqa yalan deyə? Amma bir gün sonra devalvasiya oldu. Bu günlərdə adamlar yenə təşviş içindədir. Hamı qorxur ki, həmin kişi yenə TV-yə çıxıb “Azərbaycanda devalvasiya olmayacaq” deyər və səhəri gün devalvasiya olar. Bir sözlə, hamı aldadır və mən davamlı olaraq inanıram. Hamısı heç, bir dəfə bir göyərçin aldatmşdı məni. Sabunçu vağzalının qarşısında bir tanışla söhbət edirdik, nagah bir göyərçin necə dəqiq tuşladısa, ikimizin də çiyninə nişanə qoydu. “İlin-ayın bu vaxtın vəzifə hardan çıxdı?” deyə təəccübləndik. Bir neçə ay sonra həmin dostumuzu həbs etdilər. Mənsə, şükür, azadlıqdayam, amma nə pul var, nə də vəzifə. O göyərçini bağışlaya bilmərəm... Mən ona çox inanmışdım. Axı sən göyərçinsən, niyə özünü adam kimi aparırsan? Bir dəfə Təməldən soruşurlar ki, gözəl olmaq yaxşıdır, yoxsa abdal? Təməl cavab verir: -Abdal. -Niyə? -Gözəllik müvəqqətidir, bu gün var, sabah yox... Məncə, sadəlövh olub aldanmaq “julik” olub aldatmaqdan daha yaxşıdır. Bir vaxtlar Seneka yazırdı: “Hər şeyə inanmaq və heç nəyə inanmamaq – hər ikisi nöqsandır. Birincisi nəcib, ikincisi zərərsiz nöqsan”. Aldatmaq, yoxsa aldanmaq dilemması arasında qalsaq, Allah bizi aldadanlardan yox, aldananlardan eləsin. "Amin, amin" deyənlər didar görsün. Azıb gələn qəzanı Allah sovuşdursun, xanım, hey! Xeyirli şənbələr...  

---