Məsələ burasındadır ki, bu ”su” Bibliyada da keçir: ”Başlanğıcda Tanrı göylərlə yeri yaratdı... Dərin sular üstündə qaranlıq vardı. Tanrı Ruhu sular üstündə idi... Sonra Tanrı dedi: “Qoy sular arasında bir qübbə olsun da ayırsın onları biri-birindən. Tanrı qübbəni düzəltdi də ayırdı qübbə altındakı suları üstündəki sulardan... (Yaradılış, 1:6-8). Və yenə də məsələ burasındadır ki, həmin ”su” hinduizmin Rig-Vedasında da Yaradılış öncəsinə aid bilinir: “Əzəl başda qaranlıqdı qaranlığa sarılı, bütün bundan başqa da təcəlli tapmamış su” (Hymn 129). Ümumiyyətlə isə, bu qədim yazıda Yaradılış haqqında olduqca maraqlı başqa ayrıntılar da var... Kainatın heçdən yaranmadığını ilahiyyatda isbata çalışan və prosess ilahiyyatı adlanan bir yeni istiqamət var. Banilərindən biri, dostum John Cobb-dur, məşhur alim. Bu yaxınlarda 95 yaşını Amerikada bayram ediblər. Ötən ilin oktyabrında məni qeyd etdiyim mövzuda məruzə ilə çıxış üçün cənubi Koreyada keçirilən beynəlxalq bir tədbirə dəvət etmişdi. Prosess ilahiyyatının əsas ideyası Alfred North Whitehead-in fəlsəfəsinə əsaslanır və onu vurğulayır ki, Tanrı bizim kainatı “yoxdan”, “heçlikdən” deyil, hansısa daha öncəki kainatın, yaxud kosmik epoxanın xaotik qalıqlarından yaradıb. ...Qayıdıram OXU-ya. Deyə bilərlər, axı OXU-da yaradılışa aid nə varsa, hər şeyin Tanrının “ol” əmrilə ərsəyə gəldiyi bildirilir. Belədə təlqin edilən o deyilmi ki, “ol“ deyəndə olmayanı yaradıb və yaradır? OXU kosmologiyasından yazan bəzi müəliflər ”Biz nəyi diləsək, o nəsnəyə Bizim deyim işdə bu ki, Biz ona “ol” deyəsi, o da olası” (OXU, 16:40) ayəsindəki “ol” əmrini mövcud bir nəsnəyə ünvanlı olaraq və həmin mövcud olanın Tanrı istəyincə başqa bir nəsnəyə çevrilməsi kimi təfsir edənlər də var. Yuxarıda qeyd etdiklərimin fonunda belə bir təfsirlə razılaşmamaq olmur.