Rekviyem...

Facebook Twitter

Xocalı… İnsanların göy altında doğulmaqcün, yaşamaqçün qurduqları yurd-yuvası. Xoşbəxt olub gülmək üçün, sevmək üçün, sevilməkçün, vaxt çatanda ölmək üçün qurduqları yurd-yuvası. Sinəsinə doyunca baş qoymadığı, qucağından yetərincə doymadığı dağı, daşı, çölü, düzü— halalı… Bu fələyin bir məkandan yüz məkana dağıtdığı, inlətdiyi, doğma ocaq həsrətiylə ağrıtdığı, göynətdiyi köksüdağlı insanların ürəyinin ortasına topladığı ürəyinin ortasına sapladığı dərdi, qəmi, məlalı… Bir kiçicik qızcığazın nağılların dünyasından kirpiklərilə yığdığı, məsum gözüylə baxdığı alt dodağı yer süpürən, üst dodağı göy süpürən, nəfəsindən od püskürən yeddibaşlı əjdahalar, dəyirmandaşlı divlərin gercəkləşmiş xəyalı… (…köksü üstdə kitabının qan naxışlı vərəqləri, nağıl dolu kirpikləri hürküdülmüş bir yavrunun aynasına dəhşət şəkli həkk olunmuş bəbəkləri…) Arzuların, ümidlərin dünyasında fəsil-fəsil, fəqət bu gerçək aləmdə tək sətri də yazılmamış bir məhəbbət tarixçəsi. səksənərək xəyallardan qopub düşmüş nəvazişlər. donmuş soyuq cəsədləri qar altında basdırılmış neçə nakam sevgilinin heç istisi soyumamış yumuşaq ala yorğanı, gülləbatmaz ruhlarıyla qucaqlaşıb göyə uçmuş əbədi əhdi-peymanı, dəlicə aşiq ruhların güllələrlə şırımlanan şaxtalı qış səmasında— odlu-buzlu cəhənnəmdə vüsalı. Yaşamağa dünyadakı canlıların hamısından daha artıq haqqı olan, halal haqqı yandırılan, halal haqqı dondurulan alçaldılmış insanların çatlamış gorları içindən ucalan, illərlə cavabsız qalmaqdan qocalan “bizi niyə öldürdülər?” sualı. Hələ ölmək istəməyən yüzlərlə nakam insanın hələ gəlmək istəməyən, güllə qabağında gələn əcəli. Insanın öz həmcinsinə cəkdirdiyi işgəncənin Xirosima, Buhenvalddan, Xatından daha dəhşətli, yüz dəfə daha tutarlı misalı. Xocalı… Qocadan qoca tarixin dünya binə olan gündən bəşəriyyət qarşısında heç vaxt əfv olunmayacaq bağışlanmaz babalı!.. İMARƏT CƏLİLQIZI